Winkelwagen
0
In onze ‘outdoor column’ delen gastbloggers hun avonturen met jou. Ditmaal is Lisette aan het woord. Ze neemt je mee op haar haar tripje naar Salo aan het Gardameer.
Op velen verzoeken hier deel 2 van Dagmar, Liset en Joep en de Italiaanse natuur schatten. Na de helse klimtocht met het geweldige uitzicht van maandag (klim naar de Passo Fobbia, red.) hadden we besloten dat we maar eens een dagje rustig aan gingen doen. Niet omdat ik verging van de spierpijn maar omdat Joep echt een dagje rust nodig had.
We besloten om naar het Gardameer te gaan en daar het stadje Saló te bezoeken. Als een echte toerist besloot Dagmar haar navigatie te raadplegen en zag dat de doorgaande weg naar Saló was afgesloten. Tevens was er geen andere mogelijkheid dan de alternatieve route te rijden. Op de vraag hoe ze dit wist kreeg ik een snauw en moest ik het doen met: “Omdat ik dit hebt uitgezocht! Hoe zou ik dit anders moeten weten?!”. Oké check ik bemoei me (voor de verandering) nergens mee en zo trouw en volgzaam als ik ben, besluit ik braaf mijn mond te houden en rustig naast haar in de auto te stappen.
Wanneer we er naar een klein kwartiertje achter komen dat we dezelfde route aan het rijden zijn als maandag, namelijk de kleine smalle helse kl*te weggetjes, begon ook Dagmar een beetje terug te krabbelen. Uhmm we zijn weer hier, wat gaan nu doen? Door rijden of terug rijden? Nog steeds de sneer van vanochtend in mijn achterhoofd besluit ik Dagmar de keuze te laten, ook gezien het feit dat zij rijd en ik geen geen diepte kan zien. Ze besluit dat we nu al zover zijn en we beter door kunnen rijden. Als een goede volgzame en steunende vriendin stem ik in met haar keuze. De wegen worden gaandeweg steeds beroerder, nog smaller en blijven we hopen op vooral GEEN tegenliggers.
Als een echte Max Verstappen met een hartslag van 320 en een snelheid van 30km per uur trotseren we de Italiaanse bergen en zijn we nog nooit zo blij geweest om een bushalte te zien. Want als er een bus kan rijden kunnen wij er weer met gemak rijden.
Na een uurtje klotsende oksels zijn we aangekomen in Saló. Een mooi historisch stadje aan het Gardameer met overal kleine bootjes, restaurantjes en in de kleine straatjes, kleine winkeltjes met vooral meuk voor toeristen. Na een welverdiend groot glas Hugo en een Italiaans diner (lees pizza en pasta) de terug weg toch maar de normale weg gereden en wat bleek: de weg was helemaal niet afgesloten en we konden dan ook rustig terug rijden naar ons huisje aan het Idro meer.