Les Baux De Provence - De Kleine Alpjes

De Prinsen van Oranje hadden geen racefietsen

Als je kijkt naar de oude poster over busreizen vanuit Parijs via Lyon naar Les Baux de Provence, dan moet je toegeven dat ze het toen al aantrekkelijk wisten te presenteren. Dat men beweert dat Les Baux in de Alpines ligt in plaats van de Alpilles geeft alleen maar aan dat de Parijzenaren toen al niet bijster geboeid waren door wat er buiten hun stad gebeurde.

Als je daarna kijkt naar de foto van het huisje dat ik huurde, tenminste, het terras er van, denk je ook dat dit best een aangenaam verblijf kan worden. Les Baux de Provence heeft een indrukwekkende burchtruïne van waaruit de Heren van Baux de inwoners van de 80 dorpen tellende omgeving asociaal behandelden in de late middeleeuwen. Niettemin leverde dat ze de titel Prins van Oranje op, zoals ook gedragen door onze eigen Oranje Nassau's. Racefietsen hadden ze nog niet, die prinsen, maar ik wel !

Kleine, maar fijne, Alpjes

Als je nagaat dat de hoogste top van de Alpilles tot 498 meter reikt weet je dat het hier inderdaad om kleine Alpjes gaat. Maar wat is deze Chaîne des Alpilles (volledige naam) pittoresk! Geen wonder dat van Gogh zich hier letterlijk gek schilderde. Ook die had geen fiets om zich af te reageren moet je rekenen. Na lang twijfelen besloot ik om een keer de racefiets mee te nemen in plaats van de mountainbike omdat het zo heerlijk is om dat Franse asfalt onder je door te horen zoeven. Vooral in de afdaling. Zelfs nog even met de gedachte gespeeld om de Mont Ventoux voor de zesde keer te beklimmen. Maar goed, dat is geen klein maar fijn Alpje. En ik weeg geen 82 kilo meer. Uiteindelijk ben ik op al mijn ritjes nooit ver van de Route Jean Moulin, de chemin de la liberté, af geweest. Want vrijheid daar houd ik van. Zeker op 5 mei.

Triggerhappy

De wegen door de Alpilles zijn echt prachtig, vooral die van Maussane les Alpilles via Aureilles naar Eygalières. Maar ook de fraaie klim van St. Remy de Provence (waar van Gogh in het gekkenhuis zat) langs de ruïnes van de Romeinse stad Glanum naar de top van La Caume, en dan via de Col de la Vayède bij Les Baux de Provence en dan via de Val d’Enfer terug. Wauw! Al deze colletjes zijn met mijn 96 kilo ook goed te verteren. Dat vind ik zo schattig. Ook schattig: Er is werkelijk geen verkeersbord in deze regio dat niet beschoten is. Zie de foto van het arme hertje. Curieus. Net of je op Corsica bent. Twee groepen vallen op in dit gebied. Op de eerste plaats: Rijke, veelal Engelse, toeristen. Op de tweede plaats : Mountainbikers. Had ik toch mijn MTB moeten meenemen ? Het barst hier namelijk van de trails terwijl er maar weinig asfalt is. Dat heb je nu eenmaal met natuurgebieden. Les Baux De Provence - De Kleine Alpjes

Natuurgebieden

Door te opereren met een racefiets verlaat ik enigszins het domein van de outdoor sport. Ondanks dat het erg outdoor en enorm sport is. In het departement Bouches-du-Rhône zijn drie belangrijke natuurgebieden die ik hikend bezocht heb. Helemaal terug in het domein dus. In het Parc Naturelle Regional van de Alpilles zag ik bij zonsondergang voor het eerst in mijn leven een Oehoe in het wild. Dankzij mijn natuurvorsende neven. Zwetend in het Reserve Nationale Marais du Vigueirat stuitte ik op zoetwaterschildpadden en purperreigers. Lopend door het Reserve Naturelle Coussouls de Crau zag ik vrijwel niets : Die steppesoorten (kleine Trap) laten zich zelden zien. Toch bijzonder om het enige echte steppegebied van Frankrijk te zien. Wat een variatie aan landschappen en biotopen ! Bergen, moeras en steppe. En er wordt niet eens geschoten. Dat mag namelijk niet. Natuurbeheer op zijn best hier in zuid Frankrijk, waar milieubewustzijn nog steeds niet altijd evident is.

Waarom zou je naar de kleine Alpjes gaan als er ook grote zijn ?

De sfeer van de Provence in combinatie met het klimaat en het idyllische landschap zijn maar een deel van het antwoord op deze vraag. Er is een overweldigend aanbod aan kaarten, boeken en folders over de mogelijkheden voor hikers en mountainbikers. Dat de Alpilles grenzen aan de steppe van de Crau en de immense wetlands van de Camargue geeft natuurlijk een enorme meerwaarde voor de naturalist die graag zonder blikken omhulsel de omgeving ervaart. Maar zijn wij buitensporters ook cultuurliefhebbers ? Ik wel in ieder geval. In dat geval loop je pas echt binnen in de Provence. Avignon, Aix en Provence, Arles, Aigues Mortes, en de erfenissen van Romeinen, kruisvaarders en de grote Franse (en Nederlandse) expressionisten zijn imperatief en voelbaar aanwezig. En dat trekt weer een bont en vermakelijk gezelschap aan hedonisten en arty-farties aan. Kostelijk. En alles op fietsafstand.